Çün sana gönlüm müptelâ düştü
Derdi gâm bana âşinâ düştü
Zühd ü takvaya yâr idim evvel
Aşkınile benden hep cüdâ düştü
Vâiz derki bana aşkı terk eyle
Nideyim sabrim bî vefâ düştü
Nice terk etsin aşkı şol âşık
Ana karşı sen mehlikü düştü
Vechini görsem dağılır aklım
Zülfün ana gun muktedâ düştü
Kim seni buldu, kendi yok oldu
Vaslına ey dost can bahâ düştü
Bu Niyazînin hiç vücudunde aman
Zerre komadı hep bekâ düştü
