Çün sana gönlüm müptelâ düştü
Derdi gâm bana âşinâ düştü

Zühd ü takvaya yâr idim evvel
Aşkınile benden hep cüdâ düştü

Vâiz derki bana aşkı terk eyle
Nideyim sabrim bî vefâ düştü

Nice terk etsin aşkı şol âşık
Ana karşı sen mehlikü düştü

Vechini görsem dağılır aklım
Zülfün ana gun muktedâ düştü

Kim seni buldu, kendi yok oldu
Vaslına ey dost can bahâ düştü

Bu Niyazînin hiç vücudunde aman
Zerre komadı hep bekâ düştü